Nieuwe paden..

Kwart voor negen en ik loop op mijn stoute schoenen buiten. Doppen in mijn oren and Goooo. Heerlijk, ik ga er voor!

Muziek op stand tien, de wind door mijn haren en rennen. Na vijf minuten voel ik al dat het toch even een tandje te hard gaat. Tempo minderen. Met de nadruk op minderen want het gaat helemaal nog niet zo gemakkelijk. Mooi verwoord en wat ik eigenlijk wil zetten is dat het verrot tegen valt.

In de weerstand! Strijdlustig doorduwen en alle zeilen bijzetten. Vechten tegen dit gevoel. Ik moet en zal die onrust uit mijn lijf en uit mijn hoofd lopen. Dus het totale tempo iets terugbrengen en tussendoor iedere keer een kort fanatiek sprintje trekken. Mezelf uitputten. Intens voelen en steeds harder, harder, harder…. Gefrustreerd rennen en dan hopen dat er ergens in mijn lijf een pal wordt omgedraaid, die er voor zorgt dat hoofd leeg en lijf moe wordt. Wel, ik kan je verzekeren dat het laatste zeker het geval is. En dat hoofd blijft een eigen leven leiden.

Dus, na ongeveer een half uur gefrustreerd rennen, besluit ik af te wijken van mijn gebruikelijke route. Per slot heb ik het laatste jaar al zoveel omgegooid, dat een nieuw pad ook wel een mooie uitdaging kan zijn.
Ik koers naar links en al snel kijk ik op mijn nieuwe pad iets beter om me heen. WoW, wat is het hier mooi. Mijn pas vertraagt en ik ga op in mijn omgeving.

Even stilstaan, één worden met diezelfde omgeving en als vanzelf trek ik mijn oortjes met de energieke muziek uit mijn oren. Genieten van het geluid van stilte. Hoe lang heb ik dit geluid niet gehoord? Stilte. Oorverdovende stilte.
Ik wandel verder en word me bewust van het geluid van fluitende VOGELS. Ik hoor het geruis van de boombladeren, ik voel het strelende briesje als aait het mijn gezicht. Rustig wandelend besef ik dat het in mijn hoofd stiller wordt. Dat er ruimte komt.

Uit het niets zie ik opeens een heerlijk houten bankje. Ik vlij me neer om zo nog dichter bij mezelf te komen. En, terwijl ik daar zo zit en in stilte geniet van de rust in het moment, voel ik de behoefte toch een nummer te beluisteren. Muziek werkt bij mij altijd stemming verhogend, alleen kies ik nu wel voor een andere soort muziek. Muziek dat dicht bij mijn gevoel van dit moment hoort. Ik kan niet anders dan een voor mij zo een belangrijk nummer in mijn oren pluggen.

Klik > Seal Walk on By

Zittend op het bankje, genietend van de zon, de omgeving, geef ik me over aan al het gevoel dat er is. Geloof me, vele diepe gevoelens gieren door mijn lijf. Ze schieten alle kanten op. Ik laat ze komen en gaan en geniet van alle sensaties die ik voel. Alles mag er zijn. Het is oké. Ik ben oké.

Wat een bijzondere, speciale ochtend.

Tot jezelf komen betekent ook de bereidheid hebben je “wil” en de controle los te laten. Andere  keuzes te maken. In mijn geval betekent het een ander pad kiezen. Het heeft me al eerder iets opgeleverd en ík weet dat het me nog veel meer gaat opleveren.

Deze ochtend staat als metafoor voor de keuzes die ik in mijn verdere leven nog zal maken. Soms is het dus écht beter de andere kant op te wandelen om zo een nieuw pad, een nieuw gevoel te ontdekken.

Veranderingen! Mijn leven staat er het laatste jaar bol van. En het is goed zo. Het voelt goed zo!

En terwijl je dit leest, geef ik je een dikke kus en wens je heel veel plezier met het loslaten van jouw geplande, gestructureerde paden.

Mijn tip zou zijn: Sla ook eens een zijpad in.

Een ongeplaveide nieuwe hobbelweg. Ik kan het aanbevelen!

Gogogog kus deze X

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Solve : *
28 − 7 =