Rudolph, Schaap, Stal en onzin, Of toch niet?

“Kerstman, ik heb er écht geen zin in. Ik sla een jaartje over. Ieder jaar hetzelfde ik stop ermee.” De Kerstman raakt verward, geïrriteerd is een beter woord.
“Hoezo heb jij geen zin? Er is geen keus! Jij bent Rudolph the Red-Nosed Reindeer en jij hebt jouw rol te nemen. Daarmee basta!”

Rudolph kijkt zuchtend om zich heen. Hij heeft er gewoon écht geen zin in. Ieder jaar hetzelfde gedoe. Oh ja, hij begrijpt de Kerstman wel. Kerst moet gevierd worden en dan kan hij het niet laten afweten. Eeuwenoude traditie en de Kerstman rekent op hem. Maar één keer overslaan? Of één keer het op een andere manier invullen? Dat moet toch wel een keer kunnen?
Wat nu als hij toegeeft aan zijn gevoel en lekker voor de haard blijft liggen? Het eens op een andere manier invullen? En diep van binnen weet Rudolph dat er geen keus is.
Dat hij het moet doet zoals het hoort, volgens traditie, want dat wordt van hem verwacht. Hij weet ook dat hij dit onderwerp niet met de Kerstman hoeft te bespreken, want dat levert hem absoluut een reprimande op. Iets in de trant van: “Je moet jouw rol als een privilege zien. De rol die jij hebt is niet voor iedereen weggelegd.  Jij bent de uitverkorene, wees je bewust van jouw rol, dus Come On…”
En toch… Toch.. Als… Wanneer…Hoe …. Het blijft knagen.

Hij steekt zijn poot onder zijn kop, neemt de pose van ‘De Denker’ aan en plotsklaps weet hij het!

Het schaap! Het oerdomme schaap, dat altijd voor iedereen klaar staat. Zij gaat zijn probleem oplossen. Zij gaat zijn rol over nemen en de slee trekken. Hij moet het dan wel goed aanpakken want het schaap moet geen argwaan krijgen. Ach, schapen zijn trouw en volgzaam. Wat Rudolph op dat moment nog niet weet: Sommige schapen lijken schapen en zijn toch net even anders dan de andere volgzame types. Schapen, het zijn soms net mensen.
Om zijn doel te bereiken is het zijn taak ervoor te zorgen dat het schaap zich gevleid en bijzonder voelt. Ook moet hij er voor zorgen dat de Kerstman geen argwaan krijgt. Een schaap in een wolletje voor een arrenslee dat valt op. Dus het schaap vleien, paaien en dan knippen en scheren. En de rode neus, ook belangrijk. Verguld van trots springt Rudolph vrolijk overeind, struint de kasten af, op zoek naar lichtjes. En gelukkig, Rudolph is een echte rommelkont dus fietslampjes genoeg.

Die nacht sluipt Rudolph voorzien van een tondeuse de stal in.
In de stal staat een kleine, rode, vol versierde kerstboom. Bij de boom zit een man, een vrouw en in een kribbe ligt een luid krijsende baby. Ook zie Rudolph drie wijze mannen staan. Sterke, stoere, grote mannen dus Rudolph realiseert zich dat hij het goed moet aanpakken, anders staat hij straks net als het schaap ook aan een ketting.
Charmant gooit hij zijn horens in zijn nek en hij lacht hij naar alle mensen en dieren in de stal. Ze zijn allemaal onder de indruk, want dat gebeurt altijd als hij zijn lichtje laat schijnen.
Met uitzondering van het krijsende kindje. Langzaam loopt hij naar de kribbe en ziet dat Schaap er ook naar toe loopt. Hij ziet hoe Schaap met haar rode hoefjes het kindje zacht begint te strelen. Hij hoort haar zalvende stem en het kindje in de kribbe ontspant, geeft zich over en belandt in een soort van trance. Betoverd aanschouwt hij haar handelingen.

Tot hij haar stem hoort: “Dag Rudolph, wat fijn dat je ons verblijdt met jouw bezoek. Wat brengt jou hier?”
Hij slikt en schraapt zijn keel. “Dag Schaapje, hoe gaat het me je? Nog steeds aan de ketting? Ben je het niet ongelooflijk zat steeds maar die ketting om jouw poot te voelen?
Schaap kijkt verbaasd. Jee, hoe weet Rudolph zo goed wat zij voelt? Ze stopt met herkauwen en glimlacht maar Rudolph. Ze is op haar hoede. Een Rudolph die zomaar spontaan de stal bezoekt zal hier wel een extra reden voor hebben.
“Rudolph, wat aardig dat jij me dit vraagt. En hoezo denk jij dat ik die ketting om mijn poot zat ben? Het is iets dat ik al jaren heb, ik ben er inmiddels aan gewend. Ik geniet hier in deze mooie droge stal van alles en iedereen om me heen. Altijd voldoende eten, voldoende liefde dus hoezo zou ik iets willen veranderen?”

Rudolph wordt ietwat onrustig. Dit had hij niet verwacht. Schaap die een vraag stelt. Schapen denken niet, dus hoezo is dit een bijzonder exemplaar?
Diep kijkt hij Schaap in haar ogen. “Schaapje, wat nu als jij eens een heel belangrijke taak gaat vervullen dit jaar? Iets gaat doen wat je nog nooit gedaan hebt? Iets fantastisch?”

Schaap staart terug en voelt de spanning, de adrenaline door haar lijf gieren. Deze stal verlaten, de wijde wereld in trekken en doen wat ze nog nooit gedaan heeft? Gewoon gaan, gewoon doen? Jemig, JAAA, daar is ze ongelooflijk aan toe! En ze weet ook dat ze niet direct moet toehappen…“Oké. Rudolph, vertel me, wat heb ik te doen?” vraagt ze met haar zachte stem en ze knippert met haar ogen.

Weer slikt Rudolph. Wat gebeurt er toch met hem? Hij spreekt zichzelf toe. Hee, het is maar een schaap, één van de velen, dus stick to the Plan!
“Oke, Schatje, uuhh Schaapje, ik haal je hier uit en jij krijgt een rol die je nog nooit van je leven gehad hebt. En je krijgt ook een metamorfose. Durf je het aan?”

Schaap checkt haar gevoel. Deze stal verlaten, de ketting afwerpen en gaan naar een onbekende toekomst? Spannend en ook verrassend. De sprong wagen? Ze weet heus dat ze altijd terug kan naar deze plek, dus JA. Als zijnde een mak schaap zegt ze JA …Ze is toe aan een nieuwe rol en glimlachend kijkt ze naar Rudolph. “Natuurlijk durf ik dat aan. Natuurlijk zal ik die belangrijke rol gaan vervullen.”

Arme Rudolph…Hij heeft geen idee. Hij loopt de schaapskooi in. Op de achtergrond klinkt muziek. Geen trompet, eerder iets van een saxofoon. Een soort Jazz muziek. Zacht vraagt hij: “Schaapje, is het oké dat ik je scheer?” Uiteraard vindt Schaap dit oké. Een geschoren schaap in de winter is niet heel slim, dat realiseert ze zich. En toch vindt ze het prima, gewoon omdat zij weet dat het haar uiteindelijk iets oplevert. Een goed gevoel, een out-of-the-box moment. Of beter, een out-of-de-stal- moment.

Zachtjes begint Rudolph haar wolletje af te scheren, tot er een kaal, bibberend Schaap overblijft. Trillend van de kou kijkt ze hem aan en met een bevend stemmetje bedankt ze hem voor de goede zorgen.
Precies op dat moment realiseert Rudolph zich dat hij een fout heeft begaan. Hij verdrinkt steeds weer in haar ogen en hij voelt zich schuldig. Shoot, een koud bibberend schaap met zulke lieve ogen en hij heeft haar gewoon volledig kaal geschoren. Stamelend kijkt hij haar aan. “Het spijt me, het spijt me zo. Kan ik je op een of andere manier opwarmen?”

Schaap vertoont haar liefste lach: “Maak van de wol een jas voor mij. Een Magische schapen jas, waarmee ik de hele wereld en mezelf betover. Een witte, zachte, wollen jas. Die jas die ik kan dragen wanneer ik dat wil en ook kan afwerpen als ik even uit de schapen rol wil stappen.”

Snel gaat Rudolph aan het werk. Op Kerstavond, in die stal zorgt hij voor de mooiste en warmste schapen jas die er bestaat. Tot diep in de nacht werkt hij door en uiteindelijk is hij zo moe, dat hij op die heerlijk zachte jas in slaap valt. Naast Schaap, die ook nu weer haar rode, vurige hoefjes gebruikt om hem rustig te krijgen. Tot uiteindelijk ook zij in slaap valt.

Zo treft de Kerstman hen aan. Ergens in een stal die verlicht wordt door een schitterende sterrenhemel. Een Rudolph en een Schaap, samen onder een wollen schaapsjas. Zachtjes fluistert de Kerstman Rudolph toe: “Rudolph, het is tijd om je in te spannen. Het is tijd om te gaan.” Rudolphs lichtje springt aan, hij begint wat te grommen en hij kijkt naast zich. Daar ligt een tevreden spinnend schaap te slapen. Ver in dromenland…

Hij staat op en ook Schaap ontwaakt. Glimlachend kijkt ze hem en de Kerstman aan. “Ik ga mee! Ik ga mee op Arrenslee reis, hoog zweven door de lucht. Richting Velsen-Noord, Marbella, Toscane, Dubai of Amsterdam. Ik draag daarbij mijn schapen jas en iedere keer als ik die jas draag, denk ik terug aan het magische moment, de saxofoonmuziek en de stal. Waar mijn reis gaat eindigen, ik heb geen flauw idee. Dat hoeft ook niet. Per slot ben ik Schaap, dus volg ik trouw.” Voor dit moment, denk ze er nog achteraan en die woorden spreekt ze niet uit.

Uiteindelijk is de slimme, intelligente Rudolph degene die net als alle voorgaande jaren zijn rol blijft vervullen. Rudolph blijft doen wat hij altijd gedaan heeft, waardoor er niets verandert. Of toch? Toch voelt hij zich anders. De reden hiervan is dat hij deze keer de kar, of beter de arrenslee, niet alleen hoeft te trekken. Het stemt hem blij. Voor dit moment in het NU. En hoe het volgend jaar zal zijn, dat weet hij niet. Voor NU voelt het oké.

En Schaap, zij weet dat ze vrij is. Verlost van ketting en stal. Verlost van de standaard gedachte dat een schaap in een stal hoort. Oh, die stal zal zich uiteindelijk wel vullen met nieuwe makke schapen en zij stort zich in de wereld.
Vrij en onbevangen genieten van alles dat in de lucht voorbij komt.

Mocht jij vannacht een arrenslee door de lucht zien zweven, getrokken door Rudolph, een schaap met een verlichte neus in een schapen jas en een vrolijke Kerstman, zwaai dan even enthousiast naar boven en roep:
HoHoHo Merry Christmas.
Als je goed luistert hoor je heel misschien uit een saxofoon een kerstliedje op de achtergrond…

Ik wens je fijne, onzinnige, bijzondere, absurde, out-of-the-box denkende Kerstdagen óf geniet van de traditionele sfeer.
Er is altijd een keuze.

Whatever! 

Klik op link>  Whatever