Heb jij ooit nagedacht over jouw naam? Hoe kom jij aan jouw naam en wat betekent jouw naam eigenlijk voor jou? Wat roept het bij je op? Jee, nooit eerder had ik hierover nagedacht, tot ik in mijn laatste training geconfronteerd werd met deze vraag. Mijn naam? Over welke naam hebben we het eigenlijk? Mijn naam Thea? En dan voel ik meteen een lichte vorm van weerstand. Want per slot is Thea wel de naam waarmee men mij aanspreekt maar het is niet mijn officieel geregistreerde naam. In alle officiële documenten is mijn naam: Teuntje. TEUN-TJE!

Teuntje Posthuma. Hoezo dus Thea? Thea is de roepnaam die mijn ouders voor mij bedachten. Al die jaren dat ik hier op deze aardkloot rondloop, heb ik hierover nooit nagedacht. Tot dit moment. Want hoe heet ik nu eigenlijk? En, belangrijker, wie BEN ik nu eigenlijk?

Dus op het moment dat ik iets over mijn naam wil vertellen rolt als vanzelf uit mijn mond dat ik Thea heet en eigenlijk Teuntje ben. Bizar, toch? En nog verrassender als vele mede studenten in ene zeggen dat ik meer “een” Teuntje ben. Hoezo, meer een Teuntje? Oké, een aantal collegae en vrienden noemen mij al jaren ‘Teun’ maar Teuntje is toch wel een ander verhaal. Hoezo ik een ‘tje’ Ik ben een volwassen “volle” vrouw, dus het ‘tje’ voelt wel een beetje gek. En ik bemerk dat ik ietwat verward raak. Jaja, verwarring zorgt voor groei, maar bij nog meer groei zou “tje” achter Teun helemaal bizar zijn. En natuurlijk heb ik het over een ander soort groei 

Afijn, wie ben ik nu eigenlijk? Thea, Thee, Teuntje, Teun? Ik besluit op onderzoek uit te gaan. Ik start mijn onderzoek bij mijn ouders. Per slot zijn zij degene die met zorgvuldigheid mijn naam gekozen hebben.

“Mam, Pap, hoe zit het nu eigenlijk? Ik heet Teuntje en ergens onderweg hebben jullie bedacht dat ik Thea heet. ” Volgens mijn vader heeft hij me nog een tijdje Teuntje genoemd en volgens mijn moeder heette ik al snel na de geboorte Thea. “Mam, ik ben toch vernoemd naar jouw moeder? En zij heeft ook nooit de naam Teuntje gedragen? Best gek, toch?”

“Wel”, start mijn moeder, “jouw oma heette inderdaad ook Teuntje. En ook ik heb de naam Teuntje bij mijn geboorte gekregen.” HUH?? Totaal verbijsterd hoor ik haar aan. “Jij Teuntje? Maar jij hebt die naam ook nooit gedragen!”

Hoe bizar? Drie generaties Teuntje en geen van ons heeft ooit naar die naam geluisterd. Dus, ouders geven hun kind een naam die in alle registers officieel geregistreerd staat. Als énige naam geregistreerd staat. Dus ooit, ergens in de toekomst, op een officieel moment, waar al mijn vrienden en bekenden staan, wordt de naam Teuntje genoemd en niemand identificeert deze naam met mij….

Toen ik met dat gevoel contact maakte realiseerde ik me dat ik ook hier in mijn systeem iets heb goed te maken. Bij een door mij enorm gewaardeerde trainer, coach, mens heb ik op mijn naam een opstelling gedaan om zo eens te onderzoeken welk van de twee namen ik nu echt ben. Welke naam mij het best past. Na de opstelling heb ik mijn beide namen geaccepteerd. Het is oké zoals het is.

En toch…. Toch gebeurt er iets in mijn lijf als mensen mij aanspreken met mijn naam echte naam: Teuntje. Op een of andere manier komt dit anders bij mij binnen. Het lijkt alsof ik dan zachter word en ook minder zakelijk. Warmer, meer bijzonder…

Als ik me tegenwoordig aan iemand voorstel noem ik mijn beide namen: Thea Teuntje. Gewoon, omdat het mij meer compleet maakt én om mijn naam Teuntje te eren. Een eerbetoon aan mijn oma, aan mijn moeder. Ik ben Teuntje in volle omvang. En ook Thea is wie ik ben. Teuntje, Teun, Thea, Thee, allemaal prima. Per slot weet ik nu dat ik meer ben dan alleen mijn naam! En naast al deze namen luister ik het liefst naar mijn ere titel: Mama. Daar kan geen Teuntje, Teun, Thea, Thee tegenop!

Hoe zit dat eigenlijk met jouw naam? Heb je er één, heb je er meerdere en welke van de namen bezorgt jou een speciaal gevoel? Gewoon benieuwd…

Om met William Shakespeare te spreken: “What’s in a name? That which we call a rose by any other name would smell as sweet”