Gevoel…
“Hoi, kun je mij helpen? Ik zit maar in mijn verstand en ik ben zo op zoek naar mijn gevoel. Het lijkt alsof ik tegenwoordig niets meer voel, of beter, het lijkt alsof ik al heel lang gedoofd en verdoofd ben….”
Ik leun iets achterover en kijk naar de persoon tegenover mij. Hoezo geen gevoel? Ik zie een mens met volop gevoel. Ik zie een mens, zo puur en natuurlijk. Ik zie zoekende donkere ogen, gezichtslijnen die reageren op mijn vragen. Een fysiologie dat reageert, een lijf dat spreekt…
En ik hoor letterlijk… “Ik kan niet bij mijn gevoel…”
Langzaam kijk ik de persoon aan en begin met het voorzichtig stellen van vragen.
“Vertel een, welke plek had jij in jouw gezin van herkomst? Vertel eens, hoe was jij eigenlijk als kind?
Wie was je als tiener? Hoe was jij in jouw werk en in welke omgeving heb jij de laatste jaren geacteerd?” Zo ga ik nog even door. En langzaam zakt mijn stem een toontje lager. Ik nodig de persoon uit de ogen te sluiten en zich te laten meevaren op mijn stem.
Stapje voor stapje… Heel voorzichtig want inmiddels weet ik dat ook de mens met een auditief digitaal voorkeurssysteem gevoel heeft. Digitaal is aangeleerd gedrag, ratio dus.
Iedereen kan voelen, diep voelen, wat overigens niet betekent dat iedereen automatisch gevoel kan en durft toe te laten.
Soms lukt het voelen nu nog niet helemaal omdat je al heel lang uit je gevoel bent geweest en soms is het een kwestie van gevoel niet durven aangaan. Want laten we eerlijk zijn, als je uit je hoofd in je lijf gaat, dus écht gaat voelen, dan kun je overmand worden door emoties.
Emoties op alle niveaus. Angst voor emoties zou een reden kunnen zijn gevoelens te blokken. Alleen al de angst voor het voelen van emoties kan weer leiden tot een blokkade.
Op die manier lijkt het alsof je in een cirkeltje rond draait.
Herkenbaar?
Hoe vaak durf jij jouw gevoel toe te laten? Hoe vaak ben jij open? Hoe vaak geniet jij met jouw hele lijf van wat je voelt? Hoe vaak huil jij schokschouderend jouw gevoel eruit? Hoe vaak dans jij in de sneeuw op straat? Hoe vaak geniet jij van het feit dat de zon jouw lijf verwarmt?
Hoe vaak kun jij jouw ogen bij een ander sluiten, zwijgen en alleen maar voelen? Hoe vaak durf jij je te laten overweldigen door gevoel?
Durf jij te leven zonder schuld en schaamte, zonder steeds opnieuw te bedenken waar je uiteindelijk gaat uitkomen. Want dat laatste weet niemand. Thank god, zou ik bijna zeggen.
Wellicht helpt het je als je je gewoon eens afvraagt wat het ergste is dat kan gebeuren of beter… wat levert het je op als je voelt dat alles er mag zijn? Gewoon voelen, ervaren en durven
In de afgelopen anderhalf jaar heb ik geleerd te varen op mijn gevoel. Haha, geleerd?
Dat is in gevoel waarschijnlijk niet het juiste woord. Ik ben gewoon nog beter gaan luisteren naar mijn lijf. Naar mijn hart en combinatie met het gevoel in mijn onderbuik. EN eerlijk is eerlijk, het hoofd werkt ook mee. Niet altijd direct, het hoofd kan ook wel eens pas later inschakelen.
Dan nog kan ik met een glimlach terugkijken op alle keuzes die ik gemaakt heb. Ook als anderen deze wellicht onhandig vinden. Grote keuzes, spannende keuzes, kleine keuzes, zo veel….
Gevoel volgen, zo belangrijk. Voor mij een levenswijze. Voelt als zuurstof wat mij levensenergie geeft. Levensenergie: Kracht, zachtheid, passie en alles met bezieling.
Gevoel volgen zorgt voor binding. Binding met de ander en absoluut binding met jezelf.
En op het moment dat je de binding met jezelf durft aan te gaan, pas dan kun je ook de binding met de ander aangaan. Dan ga je stralen, van binnenuit. Dan gaan je ogen glanzen en spat de energie van je lijf. Dát is je verbinden met gevoel.
En hoe ongelooflijk fijn de ander te leren voelen. Bewust leren voelen. Doen wat in je opkomt, voelen…
Ik heb met een onbekende kort op straat onder een sterrenhemel in de sneeuw gedanst, ik heb spontaan met een zwerver geknuffeld en gehoord dat diezelfde zwerver al heel lang geen hand en hugh van een ander mens gevoeld heeft. Ik heb gedoken in het duistere diepe en gezweefd en gevlogen op grote hoogten.
Wil ik daarmee zeggen dat ik altijd in mijn gevoel zit? Het grootste deel van de dag zeker en uiteraard is er op de achtergrond ook verstand. Gevoel en verstand, in combi.
Terug naar de coachvraag… Kun jij mij helpen…
JA, dat kan ik! Volop. En wanneer ik commitment geef, realiseer je dan ook dat we niet zullen dansen. 😊
Ik gun je heel veel gevoel in alle facetten. Ik kan je hierbij helpen en weet: Je bent welkom!
Oh ja, natuurlijk is het gevoel ergens in jouw lijf in het onbewuste al lang aanwezig. Nu de uitdaging aangaan, je bewust te worden dat gevoel er altijd mag én kan zijn.
Open stellen, toelaten en zien en voelen waar je uitkomt…
Bedenk dat als je je hart durft te volgen dat je erop kunt vertrouwen jouw gevoel te vinden.
Leren (en) voelen! Iedere dag opnieuw! Hoe fijn is dat. Vertrouw erop!
Kus, een gevoelige deze X.
