Heee, ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan…..

Ik kijk naar beneden, mijn sokken.. 2 verschillende..
Ik kijk om me heen, mijn interieur…. Veel, vol en kleurrijk.
Onbestendige kleuren, warme en aaibare stoffen.
Goudgele vloerbedekking bedekt met ’n langharig paars kleed. Heerlijk, om in weg te woelen zonder die twee verschillende sokken. Wiebeltenend door het kleed, terwijl ik languit voor de warmte van mijn sfeervolle haard hang. Enig idee hoe lekker dit plekje voelt? Inderdaad. Warm en zacht.

Mijn huis, net een zoete inval. Volgens mijn dierbare vrienden ben ik een kei in het verzamelen van alles dat los en vast zit en daar waar ik het gevoel heb écht thuis te zijn, roepen zij in koor dat ik in een Villa Kakelbont woon.
Oké, best! Kakelbont en Pipi dus. De sproeten, het rode haar en de vlechten ontbreken.
Ook geen knol in mijn tuin. Sorry, paardenmeisjes en -mannen, ik heb nou eenmaal niets met de viervoeters en wanneer ze wit zijn haak ik al helemaal af:-)
Heel eerlijk, ik heb ook geen tuin maar ’n dakterras.
En toch, die Pipi, een feest van herkenning.

Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan…

Die zin… Het voelt als geloven in mezelf. Oké, ik ben dan waarschijnlijk niet standaard, ik ben niet de moeder waar iedereen een correct beeld bij heeft, ik ben niet de verzorgende dochter, ik ben niet het keurige brave jongere zusje en volgens mijn profieltest ben ik ook niet de ideale schematisch gestructureerde secretaresse. Het zegt niets!
Want op een hoger niveau ben ik best een aangenaam mens. Een mens met al mijn tekortkomingen en ook een mens vol puurheid en passie. Een vol vrouwmens en per saldo ben ik gelukkig met wie ik ben en met wat ik kan. Wat welke test ook zegt en in welk vakje je me ook wilt stoppen. Be Me!

Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan…

Vanzelfsprekend heeft die zin er ook voor gezorgd dat ik regelmatig mijn neus heb gestoten.

Met mijn neus plat in de diepe sneeuw, met mijn neus plat tegen het vliegtuigraam van de gipsvlucht, met mijn neus in de lucht in een sleepbanaan van de piste, (jaartje later😊) met mijn neus plat tussen de tribunestoelen van het Olympisch Stadion, met mijn neus plat tussen het onkruid van de stoeptegels, met mijn neus plat tegen de zwaar houten voordeur (vingers tussen diezelfde deur) met mijn neus plat tien minuten plat gedrukt tegen de hoogtezon, met mijn neus plat op het gravel van de tennisbaan…Zo heeft mijn neus op nog wel meerdere plekken plat ‘op en tussen’ gezeten.

En… ik heb het allemaal gedaan. Keuzes maken, geprobeerd en gedaan.

Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan…

Die zin heeft me ver gebracht. En nu…?
Nu is er het gemis. Het gemis van de invulling van dat ene zinnetje…

Nu komt bij het horen van die zin steeds de vraag op:
Wat zou ik eigenlijk nog WILLEN doen wat ik nog nooit gedaan heb….And shoot, I don’t have a clue!

Dat zinnetje, het blijft drammen:

Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.

 Aan het eind van dit blog gekomen voel ik dat dit zinnetje voor mij niet helemaal kloppend meer is.
Aan het eind van dit blog voel ik ook in ene waar the Crux zit….

Want wanneer ík iets nog nooit gedaan heb en ik voel dat ik het WIL doen, dan doe ik het gewoon.
Dus het laatste deel…. ‘Ik denk dat ik het wel kan… ‘ dat sla ik over.
Ik ben namelijk geen denker, maar een voeler, een doener. Voor dat laatste zinsdeel ontstaat, tja, dan heb ik het meestal al gedaan.

Dus wat blijft over:
Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik DOE!

Heel eerlijk, wanneer ik teveel in mijn denkdeel ga zitten, dan ben ik in mijn hoofd en uit mijn lijf.
Uit ervaring weet ik dat leven beter werkt (voor mij) als ik vanuit mijn lijf leef.

Dat wetende….

Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik DOE!
Yep, die klinkt een stuk lekkerder. Zo, eens kijken wat ik morgen weer ga doen…

Ik heb er in ieder geval nu al zin in. 😊

Hoe is jouw gevoel eigenlijk bij die zin? Leef jij jouw bucketlist? Bewust of onbewust?
Denk of DOE jij? DURF jij? Of ga je eerst nachten en uren piekeren in plaats van écht DOEN?

Deel je het met me? Ik ben oprecht benieuwd hoe en wat jij precies denkt, doet en voelt.

Dit keer geen kus, maar een vluchtig neusje-neusje.

Niet te plat 😊

Teuntje
PS: ook fijn dat ik in ieder geval het verschil tussen Pipi en mij ontdekt heb..

Marco: Droom, Durf, doe en Deel…

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Solve : *
26 − 11 =