Kerstman in badjas…

Half november…

“Kerstman, ik ben op zoek naar een speciale Kerst. Een speciale kerstavond, waarin ik wil dansen in mijn mooiste jurk, met mijn meest lekkere luchtje en volop wil genieten van een uniek moment. Een kerstavond met een warme vlammende haard, heerlijke soft muziek, prachtige cadeautjes en zalig smakende hapjes.
Kun je dat nu eindelijk eens voor me regelen? Ik ben toch best braaf geweest, ga in 2018 keurig en vast 4 dagen werken en heb gewoon een wens. Zoveel vraag ik toch niet?”

Ik gooi mijn wens het Universum in. Gewoon omdat ik steeds weer het gevoel heb, dat wanneer je écht in iets gelooft het gewoon op enig moment voorbijkomt. Oké, oké, niet realistisch. I know!
Ik vergeet mijn kerstwens, doe kerstinkopen en vlieg van links naar rechts de winkels door.
Bepakt en uitgezakt plof ik rond vier uur op mijn zwartfluwelen bank. Even bijkomen. Even appen met één van de drie meest geweldige mannen in mijn leven. Hij besluit even te komen, later die middag. Met een glimlach leg ik mijn mobiel weg. Ik glimlach altijd, wanneer ik met een van mijn drie zoons app. Helemaal wanneer ze komen. Langzaam sta ik op en loop naar de keuken. Koffie, sterk en zwart, daaraan heb ik nu behoefte. Schop mijn laarzen uit en denk na over hoe ik de rest van deze Kerstavond ga invullen.

En precies wanneer ik me gewapend met die sterke bak, weer op de bank nestel, precies op dat moment pingt mijn mobiel. Één uur voor Kerstavond begint, pingt mijn mobiel. Een bericht van dé kerstman. Geen rondvliegende, bellende arrenslee, geen reindeer.
Slechts, ping, ping…. Mijn mobiel laat van zich horen. Wat fijn toch dat de kerstman van tegenwoordig ook met zijn tijd meegaat.
Ik spring op en grijp naar mijn mobiel.
“Hoho, Teuntje, jij bent op zoek naar een bijzondere Kerstavond. Ik nodig je uit. Ik nodig je uit om naar mijn huis te komen, samen pakjes uitpakken en cadeautjes bekijken. Trek je mooiste outfit aan, dit wordt de avond van je dromen….”

Verdwaasd kijk ik naar mijn mobiel. Naar zijn huis komen? Gewoon, bij hem thuis? Bij dé kerstman?!
Ik bedenk me geen moment. Spring in de douche, hijs me in mijn 23 jaar oude zwarte jurkje. Oké, een beetje oud en wel het ene jurkje dat ik alleen op hele speciale momenten draag. Als dat jurkje toch eens zou kunnen spreken….

Ik sjor me in mijn kousen, in mijn lievelingszachte schapenjas en spring in mijn auto. Gewoon gaan, niet nadenken, dat komt later wel.
Mijn ultieme Kerstavond….

Oh, HO! Wacht, eerst nog even een paar mensen teleurstellen dat ik vanavond schitter van afwezigheid. Gewoon, omdat ik voor één avond mijn droom ga beleven.

Zes uur. Wat ik al zei: Fris, kwiek, stralend, zwart jurkje, zwarte ragfijne kousen, nieuwe schoenen en mijn warm wollige schapenjas. Zo ga ik op pad. Natuurlijk neem ik speciale wijn mee. Dé wijn die hoort bij deze speciale Kerstavond.

Ik start de motor en wel 100x hoor ik in mijn oren een stemmetje dat zegt: “Doe het nou niet! Denk nou na! Dit is niet verstandig! Dit gaat problemen opleveren! Dit maakt het niet gemakkelijk! ”
Ik zet mijn boombox op vol volume om de stemmen in mijn hoofd te blokken. Ik zing mee met nummers als: ‘Tonight, Tonight’ en ‘I feel Pretty’ (jaja, West Side Story bezocht) en voel me blij.

Hoe bijzonder zal het worden? Ik stel me voor… de kerstman in volle glorie. Rood pak met baard. En heel misschien heeft deze kerstman wel voor een keer zijn zwarte colbert aan. Heel misschien…

Na ruim een half uur valt mijn navigatie uit. Shoot, daar beginnen die verrekte hoofdstemmen weer. “Teuntje, je kunt nog terug” en terwijl ik dat denk rinkelt mijn mobiel. Waarschijnlijk de reden van het uitvallen van mijn navigatie. Eerst die telefoon dan maar… Een vriendin: “Teun, waar ben je?” Haar stem klinkt streng. Helemaal wanneer ik antwoord: “Ik ga op bezoek bij de kerstman”.
“Jemig, Teuntje, stop daar toch mee. Sprookjes bestaan niet en kerstmannen in zwarte colberts al helemaal niet”

“Sorry, je valt weg…” roep ik. Ik druk haar uit, pak mijn mobiel weer om de navigatie opnieuw in te stellen en zet mijn boombox weer aan.
Kerstavond, dus JA! Ik ga de kerstman bezoeken. En zie wel waar ik uitkom….

Na nog ruim een half uur rijden land ik op de plaats van bestemming. Ik parkeer mijn auto en zie geen Rednosed Rudolph, ik hoor geen kerstklokjes, ik voel slechts mijn bonzend hart. En ik weet, wanneer je A zegt, komt B er als vanzelf achteraan. En juist op dat moment pingt mijn mobiel weer: “Ben je al in de buurt…?” Verward kijk ik naar mijn mobiel. “Ja”, chat ik terug, “ik sta geparkeerd voor de deur”
“Kom dan je verrekte auto uit en druk op de bel. Ik doe open..”

Naast mijn tassen raap ik ook al mijn moed bij elkaar. Neem een diepe teug lucht en loop naar de voordeur. Ik klik op de bel en…. De deur opent zich langzaam.

En opeens sta ik oog in oog met de kerstman. De kerstman die ik me had voorgesteld in een rood pak of in een zwart colbert. Lachend opent hij de deur. Gekleed in…. Een lange warme badjes, grijze sokken en een paar grote pantoffels.
Ik begin te grinniken. Hard te grinniken. En we lachen samen. En wanneer een echte grote kerstman lacht, buldert, dan stralen zijn ogen en lacht zijn hele lijf. Wat ontaardt in een enorme hoestbui.

Ik treed binnen. De haard vlamt, de kerstboom schittert en mijn ogen schitteren mee. De muziek vult de ruimte en ik ontspan. We drinken wijn, we praten, we delen, we praten nog meer, pakken cadeautjes uit en genieten van de grote glanzend schitterende boom.
Wat is het een bijzondere kerstavond. Zonder Rudolph, zonder rode neuzen, zonder kerstklokjes en zonder sneeuw.  En wel met de kerstman, mooie verhalen en dierbare momenten. We delen verleden tijden en kijken af en toe voorzichtig richting toekomst. Een toekomst met onbeschreven bladen. Een toekomst dat zich zal vullen, met…. Nou ja, in ieder geval met mooie herinneringen.

Mijn Kerst 2017 is begonnen. Een mooi en dierbaar begin, dat zich ook op Kerstdag één in warmte en dierbare momenten voortzet. Het kerstmoment met mijn kinderen, mijn familieleden.
Kerstdag twee sluit ik af in mijn eentje voor mijn haard. Mijmerend over wat er de afgelopen dagen aan warmte en liefdevolle momenten voorbij is gekomen. De kerstman heb ik nog beter leren kennen. En mijn god, wat zou ik willen dat het 365 dagen per jaar kerst was.

Helaas, morgen start het gewone leven weer. Gaan we ons opmaken voor Oudjaarsavond. Die invulling ga ik nog bedenken of beter laat ik open.
Nog vijf dagen, dan sluit 2017 en ga ik me opmaken voor 2018.

2018, het jaar waarin voor mij veel gaat veranderen. En weet je…. Ik denk zomaar dat dit niet alleen voor mij geldt.

Voor nu laat ik Kerst achter me, de kerstman daar waar hij hoort en ga ik me prepareren voor een nieuw, mooi en nu nog blanco jaar.

Ik wens jou in ieder geval voor de toekomst nog vele mooie Kerstavonden, heerlijke momenten, geweldige jaarwisselingen en….
Stuur ook eens iets het Universum in.
Wie weet, ontmoet je ook ooit de kerstman. Alleen, dan liever niet die éne in badjas 😊

Liefdevolle bijna Nieuwjaarskus,

Teuntje

Muziek: Tonight, Tonight: https://youtu.be/4dQV_GJQ3_c 

Muziek: I feel Pretty:https://youtu.be/-0uiCkY67Rg