Rust… Is dat eetbaar?

Ik blijf malen en kauwen, op zoek naar  broodnodige rust.
Per slot nemen we massaal vakantie om weg te kunnen zakken in rust.
Uit de drukte, in de rust.

Aangekomen in mijn heerlijke Portugese vakantiehuis gooi ik m’n koffer in de hoek, graai naar mijn bikini en pak een ligbed. Ik plof neer, sluit mijn ogen en denk: NU rust!

Pompompom…
Oké, ’t wil nog niet helemaal, dus even wat drinken pakken.
Plof weer neer, nu dan Dé rust.
Ogen dicht en…

Mijn voeten beginnen te wiebelen (lichaamstaal)
Eerst m’n koffer dan maar even legen. Ik sta op en loop richting koffer.
Gooi deze op mijn bed en bedenk…
Koffer uitpakken, hoezo? Ik kom voor m’n rust.

Hobbel weer naar m’n ligbed, vlei me neer en doe een nieuwe poging.
’t Lukt nog niet en natuurlijk! Dom!
Ik weet het al. Muziek! Dát helpt vast.
Gewapend met mijn boxje, opnieuw liggen…

Wiebeldewiebel…
Damn! Ik zal toch wel ’n keer rustig worden?!
Het moet!! 
Ik heb vakantie en dan is het tijd voor rust! Nu!

Rust, rust, rust…

Heel eerlijk, ik heb werkelijk geen flauw idee hoe rust ook al weer voelt.
Herken je dat?
Vanuit de enorme drukte verplicht je jezelf de rust in te duiken.

Wat gebeurt er?
Per minuut word ik onrustiger.

Zittend op de rand van mijn ligbed kijk ik peinzend om me heen.
Ik aanschouw de prachtige natuur, de rustieke, ruige omgeving en mijn lijf weigert volledige overgave. Het voelt alsof ik dit plaatje nog niet thuis hoor.
Mijn lijf wil andere dingen en geloof me, dat maakt me juist nog meer onrustig.

Hoofd, hart en lijf uit balans.

Wat nu?

Ik volg mijn impulsen, sta op, drink wat, eet wat en laat me leiden door mijn (z)ingevingen.
Zo gebeurt het dat ik een half lege koffer heb, een bed bezaaid met kleding, een aanrecht vol rommel, half ontkleed het huis rondhobbel en tussen de bedrijven door af en toe mijn ogen sluit.

De tijd lijkt hier stil te staan en mijn lijf weigert hieraan mee te werken.

Aan het eind van de dag spoel ik mijn onrust door het waterputje weg, ruim de keuken rommel op en gooi de kleding van mijn bed terug in mijn koffer.
Ik verdwijn en zak weg in ’n rusteloze slaap…

Dag twee, het gaat iets beter.

Dag twee ga ik op verkenning, wandel door de havens, lunch op een terras, geniet van gezelschap en langzaam zak ik naar een lager level.

Complete overgave aan rust is nog niet zo gemakkelijk en het is oké.
Loslaten, lijf en hart volgen, genieten in het moment.

Rust en vakantie..  Een uitdaging!

Herkenbaar?

(On)RustigePortugesevakantiekus,
Teuntje

Muziek: 4 non blondes