
AFspraak. Of toch niet?
AFspraak. Het lijkt zo een simpel woord en als je het ontleedt is het eigenlijk een heel gek woord. Het woordje ‘AF’ vóór spraak lijkt voor sommigen een reden om de mondelinge overeenkomst niet na te komen.
Logisch of toch niet? Denk eens aan het woord AFzeggen. Je hebt iets toegezegd en je wilt er van AF. Of het woord AFdoen. Je hebt iets omgedaan en je wilt er van AF.
En zo lijkt het dus dat het woord AFspraak soms geïnterpreteerd wordt als een mondelinge overeenkomst waar je van AF wilt. Door het woordje AF ontstaat er verwarring. En zo gebeurde het dat mijn AFspraak afgelopen week niet kwam opdagen zonder AFmelding.
En dat doet iets met mij. Grappig me te realiseren dat ik regelmatig in de valkuil stap te denken dat wat voor mij zo belangrijk is, een AFspraak, door de ander ook op mijn manier gezien en beleefd wordt. En ik weet natuurlijk al lang dat de plattegrond van de ander niet mijn plattegrond is. Dat de ander ook andere waarden en overtuigingen heeft, om nog maar niet te spreken over de verwachtingen die ik heb en die de ander heeft bij het woord AFspraak.
Als de persoon in kwestie dus vervolgens niet op zijn of haar AFspraak verschijnt, nogmaals zonder AFmelding, bemerk ik dat me dat AFgrijselijk irriteert. Ik raak AFschrikwekkend pissed. In mijn beleving heel logisch. Toch? Het hele bovenstaande verhaal in ogenschouw nemende, hoe logisch is dat eigenlijk?
En dan de meest belangrijke vraag: wat doe jij als iemand niet verschijnt op het AFgesproken tijdstip? Ga je de persoon dan na een kwartier bellen, ga je een half uur AFwachten of ga je AFwegen helemaal niet te reageren? Hoe doe jij dat?
Mijn eerste reactie is primair en ook een beetje zwak: ik klim in de App. Ik maak mezelf wijs dat ik ruimdenkend ben en dat ik vind dat iemand zich altijd mag bedenken. En natuurlijk gaat het veel verder. Het niet komen opdagen op een AFspraak voelt voor mij als een persoonlijke AFwijzing. Onzin natuurlijk, maar mijn gevoel zegt iets anders. Daarbij komt dat ik ook contact maak met de waarden en normen en de plattegrond van mijn verleden:
- Als een AFspraak belangrijk voor je is vergeet je ‘m niet.
- Als je bewust een AFspraak niet nakomt meld je je AF. Altijd!!
Tja, en met die twee regels in mijn hoofd ga ik dus invullen en oordelen. En als je oordeelt, dan stop je met kijken. Dan zou je kunnen vergeten dat iemand echt een hele goede reden heeft niets te laten horen of niet komt opdagen…..
En toch, Appen… En als ik dan het antwoord krijg dat iemand de AFspraak gewoon vergeten is, probeer ik open minded te blijven. Jemig, dat is voor mij toch écht een dingetje. Geen dringende reden maar gewoon vergeten! Wel een eerlijk antwoord en voor mij een enorme klus dit te nemen. Want op mijn schouders zetelen zich dan direct twee personen waarmee ik enorme AFfiniteit heb. Mijn lieve ouders. Links mijn vader en rechts mijn moeder. En ik hoor hun goed bedoelde adviezen, hun waarden en overtuigingen, in mijn oren galmen: “AFbreken dat contract. AFsluiten die deur. AFschuwelijk, mensen die zo omgaan met de tijd van een ander!” ECHO, ECHO, ECHO. En ik? Ik worstel. Pfffff, worstel, worstel, worstel….En, heee, ik heb natuurlijk ook wel wat geleerd in de AFgelopen jaren…
Na een tijdje kauwen kan ik waarde nummer twee nemen en dan komt waarde nummer één boven drijven. Hoe belangrijk is een AFspraak echt voor je, als je ‘m vergeet?
Bij mij werkt het zo dat mijn onderbewuste het altijd weet als ik een voor mij belangrijke AFspraak heb ingepland. Ik weet misschien niet op dat moment wat en waar ik heb AFgesproken maar ergens in mijn lijf gaat een belletje AF….: “Heee….Teuntje Thea, had jij vandaag niet ergens een afspraak….. “ En, als jij weet dat jouw onderbewuste soms vertroebeld is, hoe mooi is het dan om met de huidige techniek dat belletje ook kunt laten AFgaan op jouw mobiel?
Oké, uiteindelijk kan ik waarde nummer één ook nemen en dan ontstaat de volgende concrete vraag in mijn hoofd: Gaan we een nieuwe AFspraak inplannen of stoppen we dit traject? Gaan we AFscheid nemen?
Dilemma. Gedoetje. En dus heb ik met mezelf AFgesproken even te voelen, te bedenken hoe ik dit met mezelf ga AFstemmen. Misschien een nieuw contractje op mezelf en op de ander AFvuren? Grenzen stellen en beter AFrasteren.
En hoewel die vraag zich nu al een aantal dagen in mijn hoofd AFspeelt, ben ik hiermee op dag vier nog aan het worstelen. En sowieso is het voor mij vanzelfsprekend dat de AFzeggende partij zelf moeite mag nemen een nieuwe ontmoeting in te plannen.
Ontmoeting, want na dit epistel heb ik besloten dit woord AFspraak uit mijn vocabulaire te schrappen. Ik ga het wijzigen in : ONT-MOET-ing. Hoewel, ‘ONT’…. en ‘MOET’ in één woord? Ook dat kan voor verwarring zorgen. Lang leve Nederlandse taal. Geen wonder dat onze hersenen AF en toe verward raken. Die van mij in ieder geval en als jij een synoniem voor het woord AFspraak hebt, houd ik bijzonder me aanbevolen.
Zo, en nu ga ik AFnokken. Ik ben AFgepeigerd, want hier over nadenkend is het ook best AFmattend, al die gedachten over al de woorden die met ‘AF’ beginnen. Of zal ik er helemaal maar van AFzien dit blog te plaatsen? Misschien moet ik al die ‘AF’ woorden helemaal maar AFschaffen?
AFijn, voor nu wil ik vooral AFgaan op mijn gevoel, on-Afhankelijk van alle AFkeurende blikken om mij heen. Zo! En nu neem ik even lekker AFstand van dit blog en schenk ik mezelf een heerlijk AFzakkertje in.
Rest me jou succes te wensen met al jouw toekomstige AFspraken in de AANkomende dagen en als je enige AFfiniteit met dit blog hebt, laat dan graag een reactie achter.
Geachte mevrouw, is het niet zo dat de reactie van de andere persoon niet onder uw controle valt? En kan er een verband zijn tussen de impact van zijn of haar beleving op het moment van jullie afspraak en het onbewuste die de afspraak daardoor vergeet. Of anders gezegd: wat als die persoon u nooit heeft willen kwetsen, maar louter in een ‘andere wereld’ zat en daardoor aan het afgesproken momentum voorbij is gegaan?
Groeten van iemand die ook wel eens wat vergeet.
Mijn beste meneer Ruud,
Allereerst mijn dank dat u de bereidheid had een reactie op mijn site achter te laten. En, omdat ik ben wie ik ben, voel ik de behoefte hier in alle vrijheid op te reageren.
En u hebt gelijk: niemand heeft ooit controle over het handelen en op de reactie van de ander.
En u hebt gelijk: vergeetachtigheid kan zeker op een bepaalde leeftijd een rol gaan spelen.
Ik zou me kunnen voorstellen dat dit bij deze afspraak opging en dan is dat een plausibele reden.
Vanuit mijn gevoel geldt echter dat het vergeten van een afspraak iets met mij doet. Dat heeft natuurlijk te maken met mijn plattegrond uit mijn verleden waarover ik in mijn blog uitgebreid schrijf. EN weet u wat zo mooi is? Plattegronden kunnen gewijzigd worden. Je kunt de ander wel bewust maken van wat het met je doet.
En ik blijf erbij dat als een afspraak écht belangrijk voor iemand is, deze niet vergeten wordt. Ter illustratie schets ik onderstaand twee voorbeelden:
Stelling 1: Je maakt een afspraak over een product dat geleverd moet worden. Hier is voor betaald en de ander komt die afspraak niet na. Tja, dan wordt het natuurlijk wel discutabel over hoe je hier wel of niet mee om moet gaan. De een wordt boos, springt in de auto en stapt op de ander af. En er zijn ook mensen die laten het zoals het is. Een ieder doet dat op zijn of haar manier.
Stelling 2: Het verschijnen op een eigen huwelijk, een begrafenis van een dierbaar familielid of het winnen van een hoeveelheid geld, laten we zeggen € 200.000,= Geloof me, ik denk dat er dan maar weinige mensen zijn die een dusdanige afspraak zullen vergeten.
Daarmee blijft mijn stelling dus dat als een afspraak écht belangrijk voor iemand is, deze wordt nageleefd. Zelfs op een moment dat iemand in een “andere wereld” is. Ergens voor men de “andere wereld” instapt, zal er die dag een moment geweest zijn dat er aan de afspraak gedacht wordt.
Begrijp me goed, mijn reactie is geen aanval op uw model van de wereld. Het is een reactie vanuit mijn perspectief van mijn werkelijkheid. En, zoals gezegd iedereen kan altijd alles veranderen. De plattegrond van het verleden en de tijdlijn in de toekomst.
Er is altijd een keuze, mits er natuurlijk een beperking is, zoals extreme vergetelheid.
Mocht mijn reactie uw interesse gewekt hebben, dan nodig ik u van harte uit eens een ontmoeting in te plannen. Het woord afspraak heb ik geschrapt uit mijn vocabulaire. U bent van harte Welkom!
Overigens, de afspraak waarover ik in mijn blog spreek heeft wel naar volle tevredenheid op een later tijdstip plaats gevonden. Bewustwording bij de ander heeft dus toch geholpen.
Warme groet vol zin en kracht,
Thea Teuntje / ZinneKracht